از امام شافعی در این باره سروده های بسیاری نقل شده از جمله: زمانی که در مجلسی علی و حسنین و فاطمه(ع) ذکر می شوند، گفته می شود که ای قوم از این سخنان بگذرید که اینها از سخنان رافضی ها است. به سوی خداوند مهیمن می گریزم از مردمی که دوستی اولاد فاطمه(ع) را رفض می دانند. درود پرودگار بر اولاد رسول(ص)، و لعنت او بر چنین جاهلیتی باد. ای خاندان رسول خدا محبت شما از جانب خدا بر ما واجب گشته، و در قرآن آن را نازل کرده، و در عظمت مقام شما همین بس که هر کس در نماز بر شما درود نفرستد نمازش مقبول نیست... .

از امام شافعی سروده های بسیاری در این باره نقل شده از جمله: علی را دوست دارم (و از دشمنان) باکی ندارم ، اگرچه دوستی من آشکار شود و این دوستی فضل خدا است که به هر که خواست می دهد. من بنده آن جوانمرم که هل اتی در شأن او نازل شده. اگر علی مرتضی(ع) جایگاه خویش را آشکار کند، هر آینه مردم همگی برای او به سجده می افتند... . پیامبر(ص) در شب معراج گفت: خداوند دستش را بر روی شانه من گذارد...، و علی(ع) قدمهایش را در جایی گذاشت که خداوند دستش را همانجا گذارده بود.