انسان يك داعى و انگيزه بر عبادت دارد، و آن خداوند است ولی گاهى برای ايجاد اين انگيزه، انگيزه ديگرى دارد، كه آن را «داعى بر داعى» مىگويند. داعىِ اجير انجامِ عمل عبادى براى خداوند عالَم است، و انگيزه او بر اين كار مسأله حلال بودن اجرت است. به عبارت ديگر، او مزدى مىگيرد براى اين كه نماز استيجارى را به قصد قربت انجام دهد. اين راه، برای تجویز اخذ اجرت در عبادات راه خوبى است و بسيارى از فقها همين راه را رفتهاند.

فقها درباره این مساله نظريّه هاى متفاوتى بیان نموده اند. مثلا مرحوم یزدی، نویسنده عروة الوثقی می فرماید: «کسی که برای انجام عبادتی اجیر می شود دین و حقی بر عهده اش قرار می گیرد؛ و ادای دین نیز واجب است؛ بنابراین می توان گفت: به هنگام اداى دين قصد اطاعت امر خدا كند». ایشان راه حل بهتری نیز ارائه می دهد و آن اینکه: «انسان يك داعى و انگيزه بر عبادت دارد، و آن قرب خداوند است؛ و گاهى بر ايجاد اين انگيزه، انگيزه ديگرى دارد، که آن را «داعى بر داعى» مى گويند؛ و این انگیزه می تواند غیر الهی باشد».

موسی جارالله ازدواج موقت را مربوط  به زمان جاهلیت دانسته و ادعای اجماع بر حرمت آن دارد و نزول آیه 5 سوره نساء درباره متعه را منکر شده و مخصوص کتب شیعه دانسته است. درحالیکه در بسیاری از منابع اهل سنت مانند مسند احمد، تفسیر طبری، سنن کبری، کشاف، تفسیر قرطبی، تفسیر کبیر و الدرالمنثور نقل شده که شان نزول این آیه، متعه است. ثانیا شرایط آن مانند مدت، اجرت، عقد، عده و... نزد همه مفسرین و فقهای فریقین حتی معتقدین به نسخ شدن و حرمت آن، ثابت است و انتساب آن به رسوم جاهلیت امری بی اساس است.

امام علی(ع) در واپسین لحظات عمر خود به اصبغ ابن نباته فرمودند: «روزي پيامبر(ص) به من فرمود: به مسجد مي ‏روي و به مردم مي گويي: لعنت خدا و فرشتگان و انبيا بر كسي كه به غير پدرش انتساب پيدا كند و به غير مواليانش ارتباط داشته و اين رابطه را قطع كند و اجرت اجیر را ندهد. وقتی منظور ایشان را از این جملات پرسيدم فرمود: من پدر شما هستم. هر كه به پدرش ارتباط نداشته باشد با پيامبر(ص) ارتباط ندارد و مشمول لعنت خدا و فرشتگان است. من مولاي شمايم ارتباطتان را با من قطع نكنيد. من اجيرم، اجرتم را بدهيد. اجرتم نيز همان محبت خاندانم است».