«حق تلاوت»، یعنی قاری، قرآن را به عنوان یک کتاب عمل و یک برنامه کامل زندگى بپذیرند. طبق روایتی از امام صادق(ع)، خواندن الفاظ و اندیشه در معانى و درک مفاهیم این کتاب، مقدمه ای براى عمل به آن است.

اکثر مفسران مطابق روايات ائمه(ع)، اين آيه را به«عدم جواز مس کتابت قرآن بدون غسل و وضو»، تفسير کرده اند ولی بعضي آن را اشاره به فرشتگان مطهری که واسطه وحى بر قلب پيامبر(ص) بودند، مي دانند و بعضى معتقدند حقايق و مفاهيم عالى قرآن را جز پاکان درک نمى کنند، لذا هر قدر پاکى و تقواى انسان بيشتر شود، مثل ائمه(ع) به مفاهيم عميقتر و بيشترى از قرآن مجيد دست مى يابد، به اين ترتيب، آيه در هر دو بعد جسمانى و روحانى، صادق است.