واژه «شَفَة» (بر وزن قَمَر) در اصل به معنى لب مى باشد كه به صورت تثنيه «شفتان»؛ (دو لب) به كار مى رود. واژه «مشافهه» به معنى روبرو شدن با كسى و از لب هاى او چيزى را شنيدن است. اين واژه به معنای ساحل «نهر» و «دريا» نيز آمده است چرا كه لبه آن است.
قال رسول الله(صلى الله عليه وآله):
يَأتي عَلَى النّاسِ زَمانٌ يَحُجُّ أغنِياءُ أمَّتي لِلنُّزهَةِ، وأوْساطُهُمْ لِلتِجارةِ، وقُرّاؤُهُمْ للريّاءِ والسُّمْعَةِ وفُقَرائُهُم لِلمسألةِ.
زمانى بر مردم خواهد آمد که: ثروتمندان امت من براى تفريح و خوشگذرانى، و قشر ميانه براى داد و ستد و قاريان براى ريا و شهرت و فقيران براى درخواست به حج مى روند.
الحجّ والعمرة في الکتابوالسنّة: 244/672