منظور از تعبیر «رَبُّ الشَّعْرى» در مورد خداوند دو جهت وجود دارد: الف: گروهى از عرب مانند قبیله«خزاعة» ستاره «شعرا» را مى پرستیدند لذا قرآن تذکر داده که خداوند آفریدگار آن است، یعنى این گروه مخلوق را با خالق اشتباه گرفته اند. ب: این ستاره که پادشاه ستارگان نامیده شده، دارای شگفتی هایی است، مثلا حرارت و جرم و حجم آن بیشتر از سایر ستارگان است و در زیر صورت ذوزنقه ای شکل جبّار یا جوزاست و از درخشانترین ثوابت آسمان است.