سه اشکال بر این تفسیر وارد شده. الف: این تفسیر با کلمه «أُولُوا» که به معنى جمع است سازگار نیست؛ زیرا امام معصوم در هر زمان یک نفر بیش نیست. ب: امام معصوم در زمان پیامبر(ص) وجود نداشته؛ در این صورت چگونه فرمان به اطاعت از وى داده شده است. ج: اگر منظور امامان معصوم است، پس چرا در ذیل آیه سخنى از اولوا الامر به میان نیامده و مرجع حل اختلاف تنها خدا (قرآن) و پیامبر(سنت) معرفى شده است؟

اهل سنت در تفسیر«اولوا الامر»، مصادیقی مثل: حاکمان- ولو حاکم مغول-، فرماندهان لشکر، صحابه، خلفا و... را ذکر می کنند که با روح آیه منافات دارد. تنها تفسیرى که از اشکالات عمده سالم مى ماند تفسیر شیعه، یعنى تفسیر اولوا الامر به«رهبران و امامان معصوم» است؛ زیرا تنها این تفسیر، با اطلاق وجوب اطاعت که از آیه فوق استفاده مى شود، کاملاً سازگار است،  آری «عصمت» امام، او را از هر گونه خطا حفظ مى کند و  لذا فرمان او را همانند فرمان پیامبر(ص) بدون هیچگونه قید و شرطى واجب الاطاعة می نماید.