«غضّ» به نقصان و كم كردن از نگاه و صدا و آنچه در ظروف است، گفته مى شود. قرآن به زنان و مردان دستور غضّ بصر می دهد. «غمض» خوابى است كه عارض و مستولى مى شود. بنابراین معنی این دو متفاوت است، اولى نقصان و كم كردن است و دوّمى چشم را برهم گذاردن است.
قالَ رسولُ اللّه صلّى اللّه عليه و آله :
يا فاطِمَةُ! کُلُّ عَيْنٍ باکِيَهٌ يَوْمَ الْقيامَةِ اِلاّ عَيْنٌ بَکَتْ عَلى مُصابِ الْحُسَينِ فَاِنِّها ضاحِکَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ بِنَعيمِ الْجَنّةِ.
فاطمه جان !روز قيامت هر چشمى گريان است ؛ مگر چشمى که در مصيبت و عزاى حسين گريسته باشد، که آن چشم در قيامت خندان است و به نعمتهاى بهشتى مژده داده مى شود.
بحارالانوار، ج 44، ص 293