صدرالدين محمد بن ابراهيم شيرازى معروف به «ملاصدرا» در سال 979 ق در شيراز متولد شد و در سال 1050 در بصره وفات يافت. تحصيلات ابتدايى اش را در شيراز و تكميل معلوماتش را در اصفهان نزد شيخ بهايى و ميرداماد به پايان برد و سپس مدتی در كهك به تصفيه نفس و تاليف پرداخته، بعد از آن تا پايان عمر در شیراز به تدريس پرداخت. از وی حدود 50 كتاب و رساله و ... به جا مانده که بزرگ ترين كتاب او «اسفار» است.