پاسخ اجمالی:
«ملكوت» يعني باطن و «مُلك» يعني ظاهر. آنجا كه سبحان است، جاي ملكوت است «فسبحان الّذي بيده ملكوت كلّ شيء» و آنجا كه سخن از مُلك است جاي تبارك: «تبارك الّذي بيده الملك» بين ملك و ملكوت مثل ظاهر و باطن فرق است.
لِکُلّ شَيْئٍ ثَوابٌ اِلا الدَمْعَةٌ فينا.
لِکُلّ شَيْئٍ ثَوابٌ اِلا الدَمْعَةٌ فينا.
هر چيزى پاداش و مزدى دارد، مگر اشکى که براى ما ريخته شود (که چيزى با آن برابرى نمى کند و مزد بى اندازه دارد).
جامع احاديث الشيعه ، ج 12، ص 548
تا کنون هیچ نظری برای این مطلب درج نشده است.