دستور شركت مسلمانان در جنگ با دشمن، تشويق مومنان به جهاد، جنگيدن با دشمنان داخلى و كفار و برتري دادن مجاهدان بر ديگران دلالت بر همگاني بودن جهاد مي كند. در اسلام اين وظيفه بر عهده تمام كسانى است كه توانايى گرفتن اسلحه به دست و جهاد با دشمن را دارند، و به اين دليل در تمام دوران حكومت پيامبر(ص) گروه خاصى به عنوان نيروهاى نظامى تشكيل نشد، و به هنگام بروز جنگ ها همه كسانى كه توانايى حمل اسلحه داشتند سلاح برداشته، و به سوى ميدان جنگ مي رفتند و همين امر، سبب قدرت عظيم نظامى مسلمين شده بود.