حسینعلی بهاء در سال 1233 قمری در تهران به دنیا آمد. او به متصوفه علاقه داشت و به سلک آن ها درآمد. پس از ادعای بابیت توسط علی محمد باب، از مبلغان او گشت و پس از تبعید به ادرنه با برادرش صبح ازل که از طرف محمدعلی باب، به رهبری بابیه منصوب شده بود اختلاف پیدا کرد و مدعی شد بابیه منسوخ گشته و او همان شخص موعود است و سرانجام ادعای الوهیت کرد. وی با گرفتن وجوهات مختلف برای خود اموالی فراهم کرد و برای بقای آن،  نیابت را به فرزندانش وصیت کرد و قبر خود را قبله مراسم مذهبی بهائیان اعلام کرد.