کتابی از"میرزا بهاء" که عبارتهای عجیبی از جهت معنی دارد؛ مثلا در صفحه 284 می گوید: «آسمان اثر بلندی و زمین اثر ساکن شدن من است و ساعتی که داهیه ی آن مردم را فراگرفته است (ساعت ظهور باب یا بهاء) اثر توانائی و ابر اثر حرکت من است و بادها فرستاده می شوند، به کلمه من آیات به سبب امر بدیع من ظاهر می شوند و قسم به خداوند که آفتاب اثر چهره تابنده ی من، و این مستی که مردم را فراگرفته است اثر خشیت من می باشد». از این عبارات کشف می شود که: زمین ساکن است. خدا سکون و حرکت دارد. خدا ترس و خشیت پیدا می کند.