در نگاه اسماعیلیان پیام هاى پیغمبران همان حکمت و فلسفه عقلى است، ولى به خاطر اینکه هر پیامى ظاهرى و باطنى دارد، عقلاء عالم  با عقلشان به ظاهر آن رسیده و بسیارى از مواقع از باطن آن باز مى مانند. بنابراین پیامبران در کنار تبیین ظاهر و وضع احکام شرعى، معانى عقلى باطنى آنها را نیز بیان کرده و آنان را به انسان ها مى آموزند.