به طور جزم شروع حركت تأليف در قضيه «مهدويت» به ظهور حركت تدوين حديث در تاريخ اسلامى يعنى اوايل قرن دوم هجرى باز مى گردد؛ زيرا از كتب رجال استفاده مى شود كه شروع تأليف در اين زمينه در جامعه شيعى در عصر امام صادق(ع) بوده است.
على بن يقطين که مامور امام کاظم(ع) در دربار هارون بود به طور سرّى «خمس» اموال خود را به حضور پيشواى هفتم مى فرستاد و گاهى در شرائط خطرناك، اموالى براى آن حضرت مى فرستاد. دو نفر از ياران او نقل مى كنند كه روزى على بن يقطين ما را احضار كرد و اموال و نامه هايى به ما داد و گفت: دو مركب سوارى بخريد و از بيراهه برويد و اين اموال و نامه ها را به امام كاظم(ع) برسانيد، به طورى كه كسى از وضع شما آگاه نشود.
امام کاظم(ع) در استدلال بر حرمت خمر فرمودند: خداوند در آیه 33 سوره اعراف می فرماید: «بگو پروردگار من، تنها كارهاى زشت، چه آشكار و چه پنهان و نيز «اِثْم» و ستم به ناحق را حرام نموده است» و در آیه 219 سوره بقره، منظور از «اِثْم» را بیان می فرماید: «از تو از شراب و قمار مى پرسند، بگو در آن «اثم كبير» و سودهايى براى مردم هست و گناهش از سودش بزرگتر است».
قال الباقر (عليه السلام):
الحَجُّ تَسْکِين القُلُوبُ
حجّ آرامش بخش دلها است.
بحار الانوار: 75/183