او سیّد عبد العزیز بن محمّد بن حسن بن ابى نصر حسینى سریجى اُوالى مى باشد. علاّمه سماوى شرح حال او را در «الطلیعة من شعراء الشیعة» نوشته و گفته است : او شخصى فاضل، ادیب، جامع، و شاعرى ظریف و هنرمند بوده است که در بصره در سال (750) وفات نمود.
قال رسول الله(صلى الله عليه وآله):
يَأتي عَلَى النّاسِ زَمانٌ يَحُجُّ أغنِياءُ أمَّتي لِلنُّزهَةِ، وأوْساطُهُمْ لِلتِجارةِ، وقُرّاؤُهُمْ للريّاءِ والسُّمْعَةِ وفُقَرائُهُم لِلمسألةِ.
زمانى بر مردم خواهد آمد که: ثروتمندان امت من براى تفريح و خوشگذرانى، و قشر ميانه براى داد و ستد و قاريان براى ريا و شهرت و فقيران براى درخواست به حج مى روند.
الحجّ والعمرة في الکتابوالسنّة: 244/672