ابوالعلا «محمّد بن ابراهیم سَرَوى» شاعر بى نظیر طبرستان و شخصی با فضیلت بود. وى نامه نگارى هایى با «ابوالفضل بن عمید» متوفاى (360) داشته است. همچنین داراى کتابها و اشعار جذّاب و کلمات طنز فراوان است که مقدار شایسته اى از آن در «یتیمة الدهر» ذکر شده است.
قال رسول الله(صلى الله عليه وآله):
يَأتي عَلَى النّاسِ زَمانٌ يَحُجُّ أغنِياءُ أمَّتي لِلنُّزهَةِ، وأوْساطُهُمْ لِلتِجارةِ، وقُرّاؤُهُمْ للريّاءِ والسُّمْعَةِ وفُقَرائُهُم لِلمسألةِ.
زمانى بر مردم خواهد آمد که: ثروتمندان امت من براى تفريح و خوشگذرانى، و قشر ميانه براى داد و ستد و قاريان براى ريا و شهرت و فقيران براى درخواست به حج مى روند.
الحجّ والعمرة في الکتابوالسنّة: 244/672