وى ابوالغارات ملک صالح ، فارس المسلمین ، نصیر الدین ، طلائع بن رزّیک بن صالح إرمنى است . ملک صالح شيعه اماميّه عراق، فقيه ماهر، شاعرى چيره دست و در عين حال وزيرى عادل بود که به لطف او مردم مصر به خوبى زندگى مي کردند و حکومت فاطمى به خاطر تدابير وى برترى يافت. وي کتابي پيرامون امامت علي(ع) و دو جلد ديوان شعر دارد. او هر سال براى علويّين که در مشاهد مقدّسه بودند اموال فراوان مى فرستاد. وي سال 495 متولّد و رمضان 556 شهيد شد.

ملک صالح درباره غدير خم چنين سروده: «... ویوم خم وقد قال النبی له***بین الحضور وشالت عضده یده/ من کنت مولى له هذا یکون له***مولى أتانی به أمر یؤکّده...»؛ (... و روز غدير خم را ياد آور که پيامبر در حالى که با دستش بازوى او را بالا برده بود در بين حاضران فرمود، هر کس من مولاى او هستم اين مولاى اوست و بر اين مطلب، امرى اکيد بر من نازل شده است...). و در قصیده دیگری آورده: «أوصى النبیّ إلیه لا إلى أحد سواه فی خمّ والأصحاب فی علن/ فقال هذا وصیّی والخلیفة من بعدی...».