ابوالمحاسن یوسف بن اسماعیل بن على بن احمد بن حسین بن ابراهیم ، معروف به شوّاء و ملقّب به شهاب الدین کوفى حلبى است. وى از بزرگان شعر و ادب و داراى فضائل بسیارى است، همچنین داراى عقیده اى محکم و طبع شعرى روان با قافیه هایى ناب و ساختارى محکم مى باشد .
شوّاء کوفى گفته: «ضمانت مى کنم اگر کسى وصىِّ پیامبر(ص) ابوتراب را دوست بدارد، در روز محشر پروردگارى غفور، و در روز حساب مولایى شافع ببیند. کرم و شجاعتش دنیا را پر کرده، هنگام صلح بخشنده و در جنگ چون شیر بیشه بود. وصىّ مصطفى و پدر فرزندان اوست و از میان اصحاب وى همسر حضرت فاطمه(س) است. نصّ آشکار در روز غدیر خم براى او است و داراى فضیلتى است که در قرآن آمده است».
قال رسول الله(صلى الله عليه وآله):
مَنْ حجَّ أوِ اعْتَمَرَ فَلَمْ يَرْفَثْ وَلَمْ يَفسُقْ يَرْجِع کَهَيئَةِ يَوْم وَلَدَتْهُ اُمُّهُ.
کسى که حج يا عمره انجام دهد و در آن گناه و فسقى مرتکب نگردد، برمى گردد، همانند روزى که از مادر متولد شده است.
سنن دارقطنى: 2 / 284