شهردار دیلمى، حافظ و حدیث شناس و فهیم و آشنا به ادب و مردى ظریف و نرم خو و اهلِ مسجد بود و مانند پدرش، عمر خود را در کار نگارش و شنیدن و جستجوى حدیث سپرى کرد. او در سال 483 هـ متولد شد و در سال 558 از دنیا رفت.
محبّ الدین، ابوالعبّاس، احمد بن عبدالله بن محمّد طبرى، عالمى عامل و داراى منزلتى بزرگ و با آثار اسلامى و فقه آشنا بود. او در سال 615 زاده شد و در سال 694 در گذشت. در سرزمین مصر نزد شیخ مجدالدین قشیرى به دانش اندوزى پرداخت و «التنبیه» را شرح کرد و کتابى درباره مناسک حجّ تالیف کرده است.از سویی طبرى بزرگ شافعیان و محدّث حجاز به شمار مى رفت، هم چنین سیوطى مى گوید: محبّ طبرى، امام، محدّث، فقیه حرم و شیخ شافعیان و حدیث شناس حجاز و پیشوایى زاهد بود.
قالَ الرّضا عليه السّلام :
فَعَلى مِثْلِ الْحُسَينِ فَلْيَبْکِ الْباکُونَ فَاِنَّ البُکاءَ عَلَيهِ يَحُطُّ الذُّنُوبَ الْعِظامَ.
گريه کنندگان بايد بر کسى همچون حسين عليه السّلام گريه کنند، چرا که گريستن براى او، گناهان بزرگ را فرو مى ريزد.
بحارالانوار، ج 44، ص 284