بخارى از ابوسعید نقل مى کند: پیامبر(ص) چیزى را تقسیم مى کرد. ذوالخویصره گفت: یا رسول الله، عدالت کن. فرمود: «واى بر تو، اگر من به عدالت رفتار نکنم پس دادگر کیست؟ اگر به عدل رفتار نکنم، دچار خسران شده ام». عمر گفت: یا رسول الله، اجازه بده گردنش را بزنم. پیامبر(ص) فرمود: «او را واگذار. او را یارانى است که هر یک از شما نماز و روزه اش را در برابر نماز و روزه آنان ناچیز مى شمارد. آنان قرآن مى خوانند، لیکن قرآن از حنجره آنان فراتر نمى رود. از دین بیرون خواهند رفت، آنگونه که تیر از کمان مى جهد».