درباره اين كه نيت اصالت دارد يا خود عمل بايد گفت كه عمل ظاهري و صوري، وجوداً و عدماً، تابع قصد قلبي است. از نظر قوت و ضعف نيز اين چنين است؛ به طوري كه اگر نيت و قصد محكم و قوي باشد، بدن ضعيف و ناتوان قادر بر كارهای مهم است و چنانچه نيّت ضعيف باشد، بدن نيرومند به ضعف مي ‏گرايد. پس ارزش وجودي انسان به نيت او است نه به بدنش. شاهد ديگر اينكه اگر اين نيّت محقق شده و قوي گشت، نماز حالت مناجات به خود مي‏ گيرد و معراج نمازگزار مي ‏شود و هرگاه ضعيف شد، نمازگزار مستحق «ويل» خواهد شد.