دشمنان اسلام دریافته اند که محال است مسلمانان لباس ذلت و خواری استعمار را بر تن کنند؛ زیرا تعالیم اسلام مانع چنین کاری است، لذا چاره را در این دیدند که بوسیله تهاجم فرهنگی، فرهنگ غربی را جایگزین اسلام اصیل نمایند. آری غرب زدگی شخصیت اسلامی مسلمانان را از بین برده، و او را در جهنم سقوط ارزش های دینی قرار می دهد. در واقع پیروی کورکورانه از فرهنگ غرب، انسان مسلمان را از آزادی اندیشه و قابلیت نوآوری باز داشته و تمام افکارش را غربی می کند.

«جهانى شدن» با وجود رسيدن به مراحل بالايى از بالندگى و شكوفايى علمى، اقتصادى و تكنولوژى داراي آثار منفى نيز بوده است كه نبود رهبرى واحد در عرصه بين الملل، ترويج فساد و فحشا، به وجود آمدن نابرابرى هاى اقتصادى، افزايش بيكارى و جرايمی چون قاچاق مواد مخدر و تسلط فرهنگ غربى بر ديگر فرهنگ ها از آن جمله اند.

از قدیم «استعمار» وجود داشته ولی به شکل امروزی نبوده است. استعمار ابتدا به وسیله بازرگانان اعمال می شد ولی بعد استعمار به صورت دولتی درآمد و این استعمار علاوه بر تصرف ذخایر و منابع، افراد را هم به بردگی می کشید. ابتدا غربی ها با استعمار اقتصادی شروع کردند و بعد از آن نوبت به استعمار سیاسی و فکری رسید و این دلیلی نداشت غیر از جذب سرمایه و منابع کشورهای شرقی.

از آنجا که تولیدات غربی راحتی در زندگی را فراهم آورده لذا مردم به عاقبت این تمدن ماشینی نمی اندیشند و از کشتار و تباهی بسیاری از مردم دنیا که به وسیله این تمدن و محصولات آن انجام می شود غافل اند. از طرفی غرب برای توسعه قدرت خود به فکر بروز رسانی صنایع و تسلیحات خود است و کنفرانس هایی هم که برای خلع سلاح انجام می گیرد همیشه بدون نتیجه پایان می یاید و نتیجه ای جز اینکه غربی ها ادعا کنند ما به دنبال صلح هستیم ندارد.

واژه های «تساهل» و «تسامح»، به معنی آسانی و نرمی در برخورد با افراد، غالبا با یکدیگر مترادف می باشند. لکن این دو واژه تفاوت اندکی با یکدیگر دارند، به این بیان که «تسامح» از ماده «سماحت» به معنای بخشش و گذشت است. بنابراین، تسامح به معنای نوعی کنار آمدن همراه با جود و بزرگواری است. اما «تساهل» و «تسامح»، در اصطلاح، به معنی عدم مداخله و ممانعت یا اجازه دادن از روی قصد و آگاهی نسبت به اعمال و عقایدی است که مورد پذیرش و پسند شخص نباشد. شایسته است بدانیم این تعریف تنها در فرهنگ غرب متداول است.