«اصحاب الحجر»، «قوم ثمود» و «قوم صالح» هر سه عنوان اشاره به يك جمعيّت دارند، كه گاه به نام سرزمين، و گاه به نام قوم، و گاه به نام پيامبرشان ناميده شده اند. قوم ثمود در سرزمینی بین جزیرة العرب و شامات زندگی می کردند و مردمي نیرومند بودند. آنها تابستان را در قصرهای زیبا در ميانِ دشت های سرسبز و زمستان را درون خانه های کوهستانی خود می گذراندند. حضرت صالح(ع) آنها را به سوي توحید دعوت می کرد؛ ولی آنها پیامبرشان را انکار نمودند، و دست به طغیان زدند. آنگاه خداوند آنها را با صاعقه های آسمانی عذاب نمود.

خداوند در آیاتی از قرآن با اشاره به داستان دو قوم شعیب(ع) و صالح(ع) غرور آنها را به تصویر کشیده است؛ قوم شعیب(ع) به دلیل غرور و نخوتشان در برابر حق تمرد کرده و در برابر دلایل منطقی و معجزات الهی حضرت شعیب(ع) ایستادند. قوم صالح(ع) نيز چنان مست باده غرور بودند که با صراحت از پیامبرشان تقاضای مجازات الهی کردند، با این که معجزه آشکار او را با چشم خود دیده بودند.