با ملاحظه حالات و خصوصيات بشر پى مى بريم كه هنوز انسان به آن سطح عالى از فهم و شعور براى رسيدن به حکومت عدل جهانی نرسيده است؛ زيرا بشر از ابتداى خلقت تا كنون دو شرط اساسى را نداشته است؛ يكي اينكه عدل را به صورت كامل نشناخته و دوم اينكه براى فداكارى در راه تطبيق و پياده كردن عدالت بعد از شناخت آن آمادگي كافي را نداشته است.
قرآن با اشاره به داستان قوم بنی اسرائیل مي فرمايد: در آن زمان که بني اسرائيل زیر سیطره سلطان جباری به نام «جالوت» قرار داشتند به ناچار نزد پیامبر زمان خود «اشموئیل(ع)» آمدند و از او تقاضا كردند كه فرمانده اى لايق براى آنها تعيين كند، تا براى به دست آوردن سرزمين خود با جالوت بجنگند، اشموئيل(ع)، طالوت را براى اين امر برگزيد و لشکر طالوت با توان اندک خود و با اینکه ساز و برگ جنگی قابل ملاحظه ای در اختیار نداشت، با ایمان و توکّل بر خدا و تکیه بر صبر و استقامت بر لشکر جالوت پیروز شد.
شیعیان به خاطر اعتقاد به وجود امام زنده – هر چند از نظرها غایب است – هیچ وقت احساس تنهایی و غربت نمی کنند و انتظار بازگشت او انتظاری سازنده و اثربخش است که همواره شعله امید را در دل های آنها روشن نگه داشته، آنها را به خودسازی و آمادگی برای انقلاب آخرالزمان ترغیب می کند. اعتقاد به مراقبت دائمی امام از پیروانش نزد شیعیان، تاثیر تربیتی بسیار سازنده ای برای آنها دارد.
قالَ رَسُولُ اللهِ(صلى الله عليه وآله):
مَنْ مَاتَ وَ لَمْ يَحُجَّ فَلْيَمُتْ إِنْ شَاءَ يَهُودِيّاً وَ إِنْ شَاءَ نَصْرَانِيّاً
هر کس حجّ به جاى نياورده بميرد ]به او گفته شود [اگر خواهى يهودى بمير و اگر خواهى نصرانى.
مستدرک الوسائل: 8/18