امام علی(ع) درباره تحصیل «آرامش» در زندگی می فرماید: «چشم خود را بر خاشاك فرو بند وگرنه هرگز رضايت خاطر پيدا نخواهى كرد»، منظور حضرت این است که زندگى همه انسانها توام با مشکلات و نیازمند تحمل و بردباری است، حال اگر انسان در برابر هر مشكلى بى تابى نماید، هرگز آرامش روحی را درک نکرده و از زندگی و نعمت هاى پروردگار خشنود نمی شود و ممکن است سر از شكايت از خدا درآورده و سعادت اخروی خود را به خطر بیندازد.

با مطالعه موضوعاتی مانند «هدف از آفرینش انسان»، و «جایگاه آدمی در نظام خلقت»، و... درمی یابیم که «توسعه اقتصادی» هدف نهایی و اصیل انسان در این جهان نمی باشد، بلکه به عنوان هدفی متوسط، یعنی وسیله و ابزاری در راه رسیدن انسان به فضایل و مکارم اخلاقی و پیمودن مسیر «قرب الی اللَّه» می باشد. قرآن در این باره می فرماید: «و از روزیهاى پاکیزه بهره مندتان ساخت؛ تا شکر(نعمت هایش را) به جا آورید». همچنین می فرماید: «با آنچه خداوند به تو عنایت کرده است، خانه آخرت را طلب نما و نصیب خود را از دنیا فراموش نکن».

ایشان درباره استفاده از فرصت عمر به همگان توصیه می کنند تا قبل از اینکه ريسمان مرگ بر گلوى شما نيفتاده و روح براى كسب كمالات آزاد است و مى توانيد با كمك يكديگر مشكلات را حل كنيد و راه توبه باز است از اين فرصت گرانبها استفاده كنيد و قبل از آنكه در سختى، ترس و نابودى قرار گيريد و مرگ فرا رسد و قبل از آنكه دست قدرت خداوند مقتدر، شما را بگيرد فرصت ها را مغتنم بدانيد و زاد و توشه سفر آخرت را برگيريد كه اگر اين فرصت ها از دست برود، نه راه بازگشتى وجود دارد و نه دیگر پشيمانى سودى دارد!