تلقيح نطفه مرد به همسر خود چه از طريق آميزش يا وسايل طبّى از نظر فقهى بى اشکال است، البته بايد کوشش نمود که منجر به ارتکاب حرامى نشود؛ اما تلقيح نطفه مرد بيگانه به همسر شخص ديگر حرام است و منشاء گرايش به فساد شده و موجب به هم ريختن نظام خانوادگى و «نسب» مى گردد و انگيزه عاطفي پدر را در تامين هزينه سنگين فرزند از بين مي برد چون پاره تن وي نبوده و از اجنبي است.

چنانچه نطفه مرد را به همسر خود او تزریق کنند؛ از نظر فقهى بى اشکال است. ولی اگر نطفه مرد بیگانه اى به همسر شخص دیگر تزریق گردد؛ این نوع تلقیح از نظر اسلام مجاز نیست و از سه نظر داراى مفاسدى است: از نظر اخلاقى زن را به بى بند و بارى جنسى سوق مى دهد؛ از نظر مسائل اجتماعى، باعث تزلزل خانواده و به هم خوردن نسب مى گردد؛ و نقش عاطفه را در تربیت چنین فرزندی کمرنگ می کند.