امام سجاد(ع) در دعای وداع ماه رمضان فرمود: «ما با ماه رمضان وداع مي‏ كنيم. این وداع با دوست عزيزي است كه مفارقتش توان فرساست. ما دوست مهرباني را از دست مي دهيم، و از فراقش به وحشت افتاده، احساس غربت مي كنيم. این ماه عید اولیاء الهی و ارزشمندترین زمان بود. او مصاحبی گرانمایه بود که فراقش دردناک است و ... ». با توجه به این سخنان که فرمایش شخصي است كه با باطن روزه اين ماه و شب قدر در تماس بوده است، می توان فهمید که دلیل احساس فراق اولیای الهی بعد از ماه رمضان چیست.

كرامت، به معناي دوري از پستي است و در همه دستورات اسلام موج مي‏ زند؛ رسول خدا(ص) در آستانه ماه رمضان به اصحاب خود فرمود: شما در اين ماه، كرامت بخواهيد؛ زيرا خداوند آبروي انسان كريم را نمي ‏ريزد و هميشه آن را حفظ مي كند. كرامت، وصف خاصّ فرشتگان است و شما هم که در كنار سفره كرامت دعوت شده‏ ايد سعي كنيد كريم بشويد.

درباره وجه تسمیه ماه رمضان به «شهر الله» می توان گفت: چون در اين ماه «صوم الله» مطرح است و روزه مال خداست و اين ماه، ماه روزه است، ماه رمضان را «شهر الله» مي ‏نامند. در روايتی فرموده ‏اند: «نگوييد رمضان آمد، رمضان رفت، بگوييد: ماه رمضان آمد و ماه رمضان رفت؛ زيرا رمضان اسمی از اسماي مبارك خداي سبحان است». اگر انسان در شهر الله، به لقاء الله نرسد، به باطن روزه نرسيده؛ بلكه روزه‏ ای در سطح طبيعت گرفته است، پاداشی هم كه به او مي رسد در همان سطح خواهد بود.

رسول خدا(ص) در آستانه ماه مبارک رمضان طی خطبه ای به مردم فرمود: «در اين ماه شما ميهمان خدا هستيد». ميهمان بايد كاري كند كه صاحب‏ خانه مي كند. روزه‏ دار، ميهمان خدايي است كه اطعام مي كند ولي خود اطعام نمي شود؛ پس او هم مي ‏تواند «يُطعِمُ و لايُطعَم» باشد. اگر خداي سبحان مي ‏بخشد و نمي گيرد، روزه دار هم بايد در اين ماه خويي پيدا كند كه ببخشد و نگيرد. خداوند حافظ دین و آیینش است و دست از آن بر نمی دارد، روزه دار نیز باید در این راه تلاش کند، نه اینکه بنشیند و از ثمره تلاش دیگران استفاده کند و ...