در احادیث پیامدهای پرخوری این طور بیان شده است؛ پرخوری دل را می میراند؛ علم و دانش را از او بيرون مى كند؛ بر قلب علامت قساوت مى گذارد و اعضا را از اطاعت حق باز مى دارد و عقل را از شنيدن موعظه باز می دارد؛ صفا و نورانیت فکر را می گیرد؛ پرخوری باعث سستی و پرهیز از آن باعث مقاوم شدن انسان است و ...

رسول خدا(ص) در آستانه ماه مبارک رمضان طی خطبه شعبانیه به مردم فرمود: «ارحام را مورد صله و ديدن قرار داده و زبانتان را حفظ كنيد». امام صادق(ع) فرمودند: براي اينكه انسان مواظب دهان باشد و هر حرفي را نزند، معرفت خدا لازم است. كسي كه خدا را بشناسد و او را بزرگ بشمارد، در پيشگاه خداي عظيم، هر حرفي را نمي زند و شكم را هم با هر غذا، گرچه حرام باشد، آلوده نمي كند. لذّت خوردن چند لحظه ‏اي است كه غذا در دهان است. كسي كه خدا را شناخت كنار هر سفره ‏اي نمي ‏نشيند و عنايت دارد كه خود را با روزه گرفتن بپروراند.

در روایات اسلامى چنان انگشت روى جزئیّات علائم و مفاسد آخر الزمان گذارده شده که گویى این پیشگوئی ها مربوط به همین قرن است. از جمله، در روایتى از امام صادق(ع) به ده ها نوع از این مفاسد اشاره شده است، مانند: 1- فراگیر شدن ظلم. 2- بی محتوا شدن آئین خدا. 3- پیشی گرفتن اهل باطل بر اهل حق. 4- اهل حق جز با دل توان بیزاری جستن از باطل را ندارند. 5- سرمایه هاى عظیم در راه خشم خـدا  صرف گردد. 6- مساجد پر از کسانى است که از خدا نمى ترسند. 7- تمام همّت مردم شکم و فرجشان است؛ و... .

پیامبر(ص) می فرماید: «انسان باید در غذا خوردن حساب كند چند لقمه بخورد كه توانائى او حفظ شود و هنگام خوردن معده را سه قسمت كند؛ يك قسمت براى غذا، يك قسمت براى نوشيدن و يك قسمت براى تنفس» اما اگر به اندازه اى زياد بخورد كه ضرر داشته باشد اسراف و شكم پرستى می باشد.