اولا: این مسئله، موضوعى فقهى است و ربطى به عقاید ندارد؛ لذا نمى توان هیچ یک از دو طرف را که قائل به جواز یا عدم جواز باشند، به کفر و فسق نسبت دهیم. ثانیا: قرآن کریم بازگو مى کند که وقتی مردم قبور اصحاب کهف را پیدا کردند، مؤمنین آنها براى تبرک جستن به مقبره آن یکتاپرستان، گفتند این قبور را مسجد قرار دهیم. قرآن کریم این پیشنهاد را نقل مى کند، بى آنکه آن را نقد یا ردّ کند و این مى رساند که چنین کارى نزد خداوند مقبول بوده است.

طبق دستور «میرزا بهاء»، بهائیان موظف هستند که در مقام پرستش و عبادت، توجه و نیّت آنها به سوی  خود میرزا بهاء (نه به خدا) بوده، در مقام ظاهر نیز به سوی مرقد او که در «عکّا» است، عبادت کنند. پس معبود بهائیان میرزا بهاء بوده، و قبله آنان مرقد و مقبره اوست.