بنابر برهان «مظهر جامع»، در وحدت ذاتى، مجالى براى اسماء تفصيلى نيست؛ چراكه تفصيل نحوه اى از كثرت است و در مظاهر تفصيلى ظاهر شده در خارج، احكام كثرت جاری است؛ يعني وحدت ذاتي در اين مظاهر ظهوري ندارد. پس فرمان الهى مقتضى صورتى اعتدالى است تا بتواند براى حق، مظهرى از جهت اسماى تفصيليه و وحدت حقيقيه آن باشد و آن صورت اعتدال، همان انسان كامل(امام) است.