قرآن در آيه 33 سوره «توبه» وعده غلبه و پيروزى اسلام را بر تمام اديان جهان داده است و منظور از آن، غلبه خارجى و عينى است نه غلبه منطقى و ذهنى. اين غلبه مراحل مختلفى دارد: يك مرحله آن در عصر پيامبر(ص) واقع شد و مرحله نهايى به هنگام قيام مهدى(ع) حاصل مى شود. البته منظور از این غلبه، از ميان رفتن آيين يهود و مسيحيّت به طور كامل نيست؛ بلكه منظور حاكميّت اسلام بر آنهاست.

در آيه 55 سوره «نور» با صراحت به مؤمنانِ صالح بشارت داده شده كه «حكومت روى زمين را در دست خواهند گرفت، دين اسلام فراگير خواهد شد و ناامنى ها به آرامش مبدّل مى گردد». گرچه بخشی از این امور مهم در عصر پيامبر(ص) و بعضى از اعصار ديگر براى مسلمين تحقق يافت، ولى با اين حال حكومت جهانى اسلام، كه سراسر دنيا را فرا گيرد و شرك و بت پرستى را بكلى ريشه كن سازد و امنيت و آرامش توحيد خالص را همه جا گسترش دهد هنوز تحقق نيافته و اين امر مطابق روايات متواتره در عصر قيام مهدى(ع) تحقق خواهد يافت.

گروهى از صحابه در زمان پیامبر(ص) با شنیدن آیات و روایات ولایت و خلافت علی(ع)، او را به عنوان ولی و جانشین پس از پیامبر(ص) قبول کرده بودند. این گروه از همان دوران به شیعه على(ع) معروف شدند. بسیاری از علمای اهل سنت مثل ابوحاتم رازی، ابن خلدون، محمد کردعلی، صبحی صالح و... روایاتی در این خصوص ذکر کرده و افرادی مثل ابوذر، سلمان، مقداد، عمار و... را از جمله این صحابه نام برده اند.