اگر كودك از آغاز عقل مى ‌داشت، مسلّمآ بسيار رنج مى ‌برد؛ زيرا احساس ناتوانى و مذلّت مى‌ كرد که چرا نمى‌ تواند راه برود، غذا بخورد، و کمترین حرکتی داشته باشد. از سویی انتقال به دنياى ناشناخته چنان وحشت و اضطرابى در او ايجاد مى‌ كرد كه ممكن بود فكر و اعصاب او را آزار دهد؛ اما خداوند كه انسان را براى تكامل آفريده همه اين اصول را در او پيش ‌بينى کرده است. از این رو قرآن می فرماید: «خداوند شما را از شكم مادرانتان خارج نمود در حالى كه هيچ چيز نمى دانستيد؛ و براى شما، گوش و چشم و عقل قرار داد».