امام علی(ع) در مورد خلقت «حواسّ» برای مخلوقات می فرماید: «به سبب آفرينش حواسّ براى مخلوقات معلوم شد كه خداوند از داشتن حواسّ پيراسته است»؛ زيرا آفرینش حواسّ از امور عارضی و از لوازم مخلوقات امكانيه است و واجب الوجود از آن منزه است.

 اگر كودك از آغاز عقل مى ‌داشت، مسلّمآ بسيار رنج مى ‌برد؛ زيرا احساس ناتوانى و مذلّت مى‌ كرد که چرا نمى‌ تواند راه برود، غذا بخورد، و کمترین حرکتی داشته باشد. از سویی انتقال به دنياى ناشناخته چنان وحشت و اضطرابى در او ايجاد مى‌ كرد كه ممكن بود فكر و اعصاب او را آزار دهد؛ اما خداوند كه انسان را براى تكامل آفريده همه اين اصول را در او پيش ‌بينى کرده است. از این رو قرآن می فرماید: «خداوند شما را از شكم مادرانتان خارج نمود در حالى كه هيچ چيز نمى دانستيد؛ و براى شما، گوش و چشم و عقل قرار داد».

غیب و شهود دو مفهوم نسبی هستند که در مورد موجود محدود بکار می روند. در مورد خداوند همه چیز شهود است و غیب معنا ندارد. آنچه  که در شعاع حواس بشر قرار می گیرد شهود است و آنچه از این دایره خارج باشد غیب نامیده می شود.

تنها راه براى پى بردن به نظم در جهان طبیعت، مطالعه و تفکّر در موجودات عالم است و در این مسیر نمی توان تنها به حواس ظاهری اکتفا کرد. نتایج مطالعه میلیون ها دانشمند، اسرار پاره ای از موجودات عالم را برای بشریت آشکار ساخته، و ما باید با نگاه توحیدی، فرآورده هاى علمى آنان را مورد مطالعه و بررسى قرار دهیم.

ساده ترین ایراد مادّى ها به خداپرستان این است که چگونه مى توانیم به موجودى که با حواسّ خود درک نکرده ایم، ایمان بیاوریم؛ خدایى که نه جسم دارد، نه مکان، نه زمان، نه رنگ و نه ... . اما امروزه آنان ایراد خود را با عبارات علمى چنین بیان مى کنند: ما به چیزى اعتراف مى کنیم که علم براى ما ثابت کند؛ موجودات ماوراى طبیعت را علم ثابت نکرده و ما چیزى را که علم ثابت نکند قبول نداریم. در حالی که می دانیم ماورای طبیعت را همانگونه که از نامش پیداست، نمی توان با ابزار محدود طبیعی اثبات کرد.

ممکن است در گذشته دانشمندی بر این باور بود که، آنچه را از طریق حواس نمی توان درک کرد، وجود ندارد، امّا امروزه بر اثر پیشرفت علوم ثابت شده که موجوداتى که در عالم، قابل احساس نیستند به مراتب از آنچه تا کنون درک شده بیشتر و فراوان ترند. پژوهشگران در فیزیک، اصول رنگها را هفت رنگ بیشتر نمی دانند که نخستین آنها رنگ سرخ و آخرین آنها بنفش است، ولى در ماوراى آنها هزاران رنگ قرار دارد که براى ما قابل درک نیست. بنابراین هرگز نمى توان محسوس نبودن چیزى را دلیل بر نبودن آن دانست.