در قرآن درباره ناقه ای(شتر ماده) که حضرت صالح(ع) به عنوان معجزه آورد، به صورت اجمال و فقط درباره تقسیم آب بین ناقه و مردم آن منطقه صحبت شده، اما در روایات به بیرون آمدن از دل کوه و دیگر خصوصیات آن اشاره شده است.
قالَ رسولُ اللّه صلّى اللّه عليه و آله :
يا فاطِمَةُ! کُلُّ عَيْنٍ باکِيَهٌ يَوْمَ الْقيامَةِ اِلاّ عَيْنٌ بَکَتْ عَلى مُصابِ الْحُسَينِ فَاِنِّها ضاحِکَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ بِنَعيمِ الْجَنّةِ.
فاطمه جان !روز قيامت هر چشمى گريان است ؛ مگر چشمى که در مصيبت و عزاى حسين گريسته باشد، که آن چشم در قيامت خندان است و به نعمتهاى بهشتى مژده داده مى شود.
بحارالانوار، ج 44، ص 293