در آن هنگام که پیامبر(ص) در «مکّه» بود، و مؤمنان در اقلیت قرار داشتند، مشرکان پیروزی «ایرانیان» مشرک بر «رومیان» اهل کتاب را به فال نیک گرفتند، و دلیل بر حقانیت شرک خود دانستند! آیات 1 تا 5 سوره روم نازل شد و قاطعانه گفت: چیزى نمى گذرد که آنها از «رومیان» شکست خواهند خورد. این پیشگوئى قاطع، از یکسو نشانه اعجاز قرآن بود و از سوى دیگر نقطه مقابل تفأّل مشرکان بود، و مسلمانان را دلگرم ساخت.

انسان ها از قدیم الایام بعضی امور را به فال نیک می گرفتند و آن را دلیل پیروزی می دانستند و امور دیگری را به فال بد می گرفتند  و آن را دلیل شکست خود می پنداشتند. اسلام از فال نیک نهی نکرده است؛ چراکه فال نیک غالبا اثر مثبت دارد. اما  در مورد فال بد به شدت موضع گرفته و آن را محکوم نموده است. به همین خاطر است که در مواجهه با عوامل فال بد باید آنها را از افکار دور ساخت.