در استدلال های عقلى بر توحید صفات نكاتی وجود دارد: 1. نخست اين كه خداوند وجودى است بى نهايت از هر جهت؛ و به همين دليل هيچ صفت كمالى بيرون از ذات او وجود ندارد و هر چه هست در ذات او جمع است. 2. ديگر اين كه اگر قائل به اضافه صفات بر ذات او باشيم، و يا صفات او مانند علم و قدرت را از هم جدا بدانيم؛ نتيجه آن تركيب است. - تركيبى از جوهر و عرض، بلكه عوارض متعدّده - در حالى كه هيچ گونه تركيب خارجى و عقلى در ذات پاك او راه ندارد.

انسان داراى دو بُعد وجودى است و مى تواند در قوس صعودیش به اعلى علیین برسد و در قوس نزولیش به اسفل سافلین کشیده شود. در آیه 6 سوره عادیات برای انسانی که تحت تربیت مربیان الهى قرار ندارد و در قوس نزول است حالت «کَنُود» بودن، یعنى ناسپاسى و بخل، تعبیر شده. اما اگر تحت تربیت مربیان الهى قرار گیرد مصداق «فَضَّلْناهُمْ عَلى کَثیر مِمَّنْ خَلَقْنا تَفْضیلاً» مى شود. لذا کنود و ظلوم و... طبیعت همه انسانها نیست بلکه یک بعد از وجود انسان است.