بسيارى از دانشمندان- به پيروى از احاديث اسلامى- وجود پيامبر و امام را در جامعه و عالم هستى به وجود «قلب» در مجموعه بدن انسان تشبيه مى كنند. از آن جا كه امام معصوم به صورت يك انسان كامل و پيشرو قافله انسانيّت، سبب نزول فيض الهى مى گردد و هر فرد به مقدار ارتباطش با پيامبر و امام از اين فيض بهره مى گيرد، بايد گفت همان گونه كه وجود قلب براى انسان ضرورى است وجود اين واسطه فيض الهى نيز در كالبد جهان انسانيّت ضرورت دارد.