وهابيان پيروان محمدبن عبدالوهاب هستند كه افكار خود را از ابن تيميه، متوفّاى 728 گرفته است. صفات بارز وهابيان، تعصب، خشونت، بى رحمى و قساوت، و قشرى گرى و متحجّر بودن است.  محمدبن عبدالوهاب در خلال سال هاى 1160 تا 1206 هجرى قمرى، با همكارى زمامداران محلّى، و افروختن آتش هاى تعصّب هاى خشن در ميان اقوام بيابان گرد حجاز، توانست مخالفان خود را عقب براند، و بر دستگاه حكومت به طور مستقيم و غير مستقيم سلطه پيدا كند. در اين راه، خون هاى زيادى از مسلمين حجاز و غير حجاز ريخته شد.