او که پسر دایى معاویه بود، پس از شهادت پدرش در دامان عثمان، نشو و نما کرد ولی به هنگام شورش مردم علیه عثمان، یکى از مخالفان سرسخت عثمان گشت و اهالى مصر را بر علیه او شورانید و ظاهراً در محاصره خانه عثمان و قتل او هم شرکت داشت.

مصریانْ نزد عثمان از بد رفتاری عبدالله بن سعد شکایت کرده و گفتند: ما از مصر آمدیم و جز خون تو را نمى خواستیم، امّا با وساطت على(ع) و محمدبن مسلمه بازگشتیم، تا آن که در بُوَیب، غلام تو را گرفتیم و نامه و مُهرت به عبد الله بن سعد را به دست آوردیم که در آن، به تازیانه زدن بر پشت هایمان و... فرمان داده بودى. عثمان نامه را انکارکرد و گفت نمی دانم آن را چه کسی نوشته. مصریان گفتند: تو شایستگى حکومت نداری،  و او را در محاصره داشتند تا او را کشتند.

جبلة بن عمرو ساعدى، نخستین کسى بود که به عثمانْ جسارت و برخورد کرد و با وى با تندی سخن گفت. وی به عثمان گفت: یا خواص و نزدیکانت را رها کن یا تو را به جهنم می فرستم.

پس از قیام مردم، عثمان به دنبال معاویة، عبد الله بن سعد، سعید بن عاص، عمرو بن عاص و عبدالله بن عامر  فرستاد تا درباره کار خود با آنان مشورت کند. چون گرد آمدند، به آنان گفت: شما ناصحان و مورد اطمینان من هستید. نظر شما درباره برخورد با مردم چیست؟ برخی مثل معاویه، عبد الله بن عامر و سعید بن عاص او را به جهاد و مقاومت تشویق کردند برخی مثل عمرو عاص هم او را به اعتدال در رفتار توصیه کردند. در نهایت عثمان آنها را به سخت گرفتن در برابر مخالفان مأمور کرد.