پاسخ اجمالی:
بى شك تجسّس كردن در حالات خصوصى مردم و تفتيش درباره اسرار نهانى آنها كار مذموم و ناپسندى است. خداوند ستّار العيوب است و بندگان او نيز بايد چنين باشند؛ مگر در مورد كسانى كه پرده درى كنند و شرم و حيا را كنار بگذارن و تظاهر به گناه نمايند كه احترام آنها شكسته مى شود، بلكه خودشان احترام خويش را شكسته اند.
پاسخ تفصیلی:
بى شك تجسّس كردن در حالات خصوصى مردم و تفتيش درباره اسرار نهانى آنها كار مذموم و ناپسندى است. خداوند ستّار العيوب است و بندگان او نيز بايد چنين باشند؛ مگر در مورد كسانى كه پرده درى كنند و شرم و حيا را كنار بگذارن و تظاهر به گناه نمايند كه احترام آنها شكسته مى شود، بلكه خودشان احترام خويش را شكسته اند.
قرآن مجيد نيز با صراحت در سوره حجرات نسبت به اين موضوع هشدار داده و مى فرمايد: «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا كَثِيراً مِنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ وَ لاتَجَسَّسُوا وَ لايَغْتَبْ بَعْضُكُمْ بَعْضاً؛[1] اى كسانى كه ايمان آورده ايد! از بسيارى از گمان ها بپرهيزيد، چرا كه بعضى از گمان ها گناه است؛ و [هرگز در كار ديگران] تجسّس نكنيد، و هيچ يك از شما ديگرى را غيبت نكند».
در اينجا اشاره به سه گناه بزرگ شده: «گمان بد»، «تجسّس» و «غيبت». هر يك از اين گناهان سه گانه مقدّمه ديگرى است.گمان بد بردن درباره اشخاص سبب مى شود كه درباره آنها تجسّس كنند. تجسّس سسب مى شود كه به عيوب و خطاهايى برخورد نمايند. بعد از آگاهى بر خطا و عيوب مردم، در غيبت يكديگر مى افتند. غيبتى كه از بزرگترين گناهان و مايه كينه و عداوت و پراكندگى و بى اعتمادى است.
اصولًا از نظر اسلام، آبروى هركس، مهم ترين سرمايه او است، كه از جهاتى از مال و جانش نيز مهم تر است. در حديثى از پيامبر گرامى اسلام صلّى الله عليه و آله مى خوانيم: «إِنَّ الدِّرْهَمَ يُصِيبُهُ الرَّجُلُ مِنَ الرِّبَا أَعْظَمُ عِنْدَ اللَّهِ فِي الْخَطِيئَةِ مِنْ سِتٍ وَ ثَلَاثِينَ زَنْيَةً يَزْنِيهَا الرَّجُلُ وَ أَرْبَى الرِّبَا عِرْضُ الرَّجُلِ الْمُسْلِمِ؛[2] يك درهم كه انسان از ربا به دست مى آورد، گناهش نزد خدا از سى و شش زنا كه مردى انجام دهد بالاتر است، و از هر ربايى بالاتر [ضايع كردن] آبروى مسلمان است». اين يك واقعيّت است كه سرمايه اصلّى هركس را در جامعه، آبروى او تشكيل مى دهد و مسائل ديگر همه تحت الشّعاع آن است. بدون شك سوء ظنّ و تجسّس و غيبت اين سرمايه گران قدر را به مخاطره مى افكند، يا به باد فنا مى دهد.[3]
منبع: پيام قرآن
تا کنون هیچ نظری برای این مطلب درج نشده است.