امام زمان(عج) به جز چهار سفير معروف، وكلايى نيز داشته اند كه در اطراف ممالك اسلامى انجام وظيفه مي كردند. تفاوت ميان آنها اين بود كه سفير با امام زمان(عج) مواجهه مستقيم داشت؛ اما وكلا اين چنين نبوده اند. همچنین مسئوليت سفير عمومى بود و شامل تمام شيعيان مى شد؛ ولى مسئوليت وكلا در محدوده منطقه خودشان بود.
عصر «غيبت صغری» از امتيازات ويژه اى برخوردار است كه به برخى از آنها اشاره مى كنيم: 1- در اين عصر امام(ع) استتار كامل نداشتند. بلكه به جهت مصالح كلى با برخى از ياران خاصشان ملاقات برقرار مى كردند. 2- در اين عصر چهار سفير وجود داشت كه از طرف حضرت مأمور رسيدگى به امور مردم بوده و رابط بين آنان و حضرت به شمار مى آمدند.
قال رسول الله(صلى الله عليه وآله):
يَأتي عَلَى النّاسِ زَمانٌ يَحُجُّ أغنِياءُ أمَّتي لِلنُّزهَةِ، وأوْساطُهُمْ لِلتِجارةِ، وقُرّاؤُهُمْ للريّاءِ والسُّمْعَةِ وفُقَرائُهُم لِلمسألةِ.
زمانى بر مردم خواهد آمد که: ثروتمندان امت من براى تفريح و خوشگذرانى، و قشر ميانه براى داد و ستد و قاريان براى ريا و شهرت و فقيران براى درخواست به حج مى روند.
الحجّ والعمرة في الکتابوالسنّة: 244/672