دشمنان اسلام و اهل بیت(ع) مى خواستند نام «على» از اذهان مردم فراموش شود، ولى فرزندان على(ع) سعى داشتند این نام هر چه پررنگ تر در سینه ها نقش بندد، به همین دلیل امام حسین(ع) نام «على» را براى همه فرزندانش برگزیده بود، تا خارى در چشم دشمنان باشد.
به گفته برخى از مورّخان، مردم عرب، پیش از ولادت فرزندان حضرت زهرا(س) با نام حسن و حسین آشنا نبودند و این دو نام از نام های بهشتی هستند که از جانب خداوند بر پیامبر(ص) وحى شد تا آن دو بزرگوار را به آن نام نهد.
قال ابي عبدالله (عليه السلام)
مَنْ مَاتَ فِي طَرِيقِ مَکَّةَ ذَاهِباً أَوْ جَائِياً أَمِنَ مِنَ الْفَزَعِ الاَْکْبَرِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ.
کسى که در راه رفتن يا بازگشتن از مکه بدرود حيات گويد، از ترس و هراس روز قيامت ايمن گردد.
تهذيب الاحکام: 5/23/68