اينكه گفته‌اند از جمله شواهد تاثيرپذيرى قرآن از محيط عرب جاهلى، پذيرش تأثير «چشم زخم» است بايد گفت: در قرآن هيچ تصریح يا اشاره‌اى به چشم زخم نشده است. البته اصل موضوع چشم زخم و تأثير منفى آن در جان‌ها و اموال در جاي خود ثابت شده است.
«چشم زدن» از نظر عقلى، امر محالى نيست و پزشكان معتقدند در بعضى از چشم‌ها نيروى مغناطيسى خاصى نهفته شده كه كارائى زيادى دارد و با تمرين مى‌توان آن را پرورش داد. روايات اسلامى نیز به طور اجمال وجود چنين چيزي را تأييد مى‌كند؛ مثلا اسماء بنت عميس خدمت پيامبر اكرم(ص) عرض كرد: «گاه به فرزندانِ جعفر، چشم مى‌زنند، آيا تعويذي براى آنها بگيرم؟» پيامبر(ص) فرمود: «آرى، مانعى ندارد، اگر چيزى مى‌توانست بر قضا و قدر پيشى گيرد چشم زدن بود!». در نهج البلاغه نيز آمده است: «چشم زخم حق است و توسل به دعا براى دفع آن نيز حق است».
چشم زخم، از نظر عقلى و علمی امر محالى نیست، کما اینکه خواب مغناطیسى از طریق نیروى چشم ها است. دانشمندان معتقدند در بعضى از چشم ها نیروى مغناطیسى خاصى نهفته شده که کارائى زیادى دارد و حتى با تمرین و ممارست مى توان آن را پرورش داد. کما اینکه اشعه نامرئی مثل لیزر قدرت تخریب بالایی دارد.
قال ابي عبدالله (عليه السلام)
مَنْ نَظَرَ إِلَى الْکَعْبَةِ لَمْ يَزَلْ تُکْتَبُ لَهُ حَسَنَةٌ، وَتُمْحَى عَنْهُ سَيِّئَةٌ، حَتَّى يَنْصَرِفَ بِبَصَرِهِ عَنْهَا.
هرکس به کعبه نگاه کند پيوسته براى او حسنه نوشته و گناهى از او پاک مى شود تا آن که چشم خود را از کعبه بگرداند.
کافى: 4/240/4