جسم انسان دائماً در حال تغيير و تبديل است؛ يعني بعد از حدود هفت سال، تمام اجزاى بدن جاى خود را به اجزاى جديدى مى دهد. حق آن است كه در روز قيامت، آخرين بدن زنده مى شود؛ زيرا قرآن فرموده: «مردگان از قبرها برمى خيزند» و اين به معناى بازگشت آخرين بدن است. ترجيح اين بدن بر ساير بدن ها اين است كه آخرين بدن، تمام صفات ويژه بدن های قبلی را در خود حفظ كرده؛ زيرا اجزايى كه جاى خود را به اجزاى آينده مى دهند صفات خويش را نيز به آنها منتقل مى سازند، به اين ترتيب آخرين بدن، عصاره تمام اعمال و اوصاف گذشته را در خود جاى داده است.

قرآن مى فرمايد: «اين به خاطر آن است كه قيامت مى آيد و در آن شكّى نيست و خداوند تمام كسانى را كه در قبرها آرميده اند زنده مى كند». آنچه در قبرها آرميده است جسدها يا استخوان هاى پوسيده انسان هاست و اين نشان مى دهد كه همان جسم مادى، زندگى را از سر مى گيرد و خروج انسان ها در قيامت از اين قبرها دليل بر زنده شدن اين بدنهاست و اینکه كافران وقتي خود را در سرائى ديگر مى بينند فرياد زده می گويند: «اى واى بر ما! چه كسى ما را از خوابگاهمان برانگيخت». پس اگر معاد، روحانى بود، مسأله «مرقد» مفهومى نداشت.