امام على(ع) براى دفع این اتهام بنی امیّه مى فرمايد: «اين تهمت ها بسيار زشت و ناجوانمردانه است، من نه در خون عثمان و نه در خون شخص ديگرى مشاركت نداشته ام. من بيشترين دفاع را از او كردم هر چند او را در بسيارى از مسايل مقصّر مى دانستم ولى نه در حدّ كشتن. من بسيار او را نصيحت كردم و از عواقب كارش بر حذر داشتم و آنها را كه بر ضدّش شوريده بودند، به صبر و اصلاح كارها دعوت نمودم در حالى كه بسيارى از بنى اميّه كه امروز به خونخواهى او برخاسته اند، ساكت و خاموش بودند ...».

امام على(ع) به سوى معاويه، نامه هایی می فرستاد و او را به بیعت فرا می خواند. اما سياست معاويه در پاسخ به نامه های امام این بود که معمولا جواب نامه های امام را نمی داد و فرستاده را نیز نمى پذيرفت و هر گاه فرستاده از او جواب مى خواست، تنها در ضمن اشعاری امام را تهدید می نمود.