امام علی(ع) در توصيف صحنه محشر مي فرمايد: «[زمان قيامت] انسان ها را از شكاف قبرها، آشيانه پرندگان و لانه درندگان خارج مى كنند و با شتاب به سوى فرمان پروردگار حركت مى دهند، در حالى كه گردن ها كشيده و به صورت گروه هاى خاموش، صف به صف ايستاده اند به گونه اى كه چشم به خوبى آنها را مى بيند و صداى دعوت كننده به آنها مى رسد. لباس نياز و تسليم بر تن كرده و راه هاى چاره و اميد قطع شده و قلبها از كار افتاده اند، نفس ها در سينه حبس و صداها بسيار ضعيف شده و عرق، لجام بر دهان ها زده و وحشتى عظيم، همه را فرا گرفته است».