امام علی(ع) در رابطه با گناه «رضایت دهنده به معصیت» می فرماید: «كسی كه در انجام كار باطل دخالت دارد دو گناه مى كند: گناه عمل و گناه رضايت به آن». اگر کسی رضایت قلبی به انجام گناهی داشته باشد، او نیز در انجام آن شریک است؛ زیرا رضايت به گناه در قلب انسان جايگزين شده و خود را در اقوال و افعال نشان مى دهد. به تأكيد قرآن در داستان کشتن ناقه ثمود، چون ناقه ثمود را يك نفر كشت و ديگران به آن رضايت داشتند، خداوند همه آنها را عذاب كرد.