امام علی(ع) درباره «کوتاهی در عمل» و «اصرار در درخواست» می فرماید: «از كسانى مباش كه به هنگام عمل كوتاهى مى كنند و به هنگام درخواست اصرار مى ورزند»، این سخن به افراد سست و تنبلی اشاره دارد كه مرد ميدان عمل نيستند و هميشه نگاهشان به دستان دیگران است، گويى از زندگانى مستقل بيزارند و به زندگى وابسته دلخوش، در حالى كه بر اساس تعاليم اسلامی، انسان تا زمانی که توانایی دارد باید روى پاى خود بايستد و از دیگران چيزى درخواست نكند كه اولى باعث عزت و دومى سبب ذلت مي شود.