اسماعیلیه از شکست پى درپى قیام هاى حسنیان آموخته بودند که بدون آمادگى سیاسى، نمى توان دست به اقدامى زد و از این رو مصمم شدند تا براى وصول به قدرت به تلاشِ سیاسىِ تدریجى دست زنند. لذا از زمان خروج محمد بن اسماعیل از مدینه به بغداد تا نهضت اسماعیلیه در اواسط قرن سوم هجری (حدود یک قرن و اندی)، دوره ستر اسماعیلیه نامیده شده.