این کتاب محتوی نامه ها و خطبه هائی است که "عبد البهاء" پسر میرزا بهاء، در موارد مختلف و برای اشخاص نوشته است. این کتاب دارای سجع است، ولی گذشته از مطالب عجیب و ضعیفی که دارد: آثار تکلّف و ساختگی و سستی از صفحات و الفاط آن پیدا و روشن است. مطالب این کتاب همه رجز خوانی و مکرّرات بوده و یک مطلب را به صد لباس با تغییرات مختصری بیان می کند.